ديروز بياد تو و آن عشق دل انگيز                                                    

  بر پيكر خود پيرهن سبز نمودم

در آينه بر صورت خود خيره شدم                                                       

 باز بند از سر گيسويم آهسته گشودم

عطر آوردم بر سر و بر سينه فشاندم                                                 

افشان كردم زلفم را بر سر شانه                                                          

  در كنج لبم خالی آهسته نشاندم

گفتم بخود آنگاه صد افسوس كه او نيست                                

   تا مات شودزينهمه افسونگری و ناز

چون پيرهن سبز ببيند بتن من    با خنده بگويدكه چه زيبا شده ای باز

او نيست كه در مردمك چشم سياهم                                                                      

  تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند

اين گيسوی افشان به چه كار آيدم امشب                                                                         

  كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند

او نيست كه در آغوش من افتد                                                                                   

 بويد چو ديوانه صفت عطردلاويز تنم را

اي آينه مردم من از اين حسرت و افسوس                                  

 من خيره به آئينه واوگوش بمن داشت                                                    

        گفتم كه چسان حل كنی اين مشكل ما را

بشكست و فغان كرد كه از شرح غم خويش                                            

 ای زن، چه بگويم، كه شكستی دل ما را

 اینم به خاطر تو ....

نظرات شما عزیزان:

solaleh20

ساعت17:46---1 مهر 1391

یعنی الان دوست داری؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
برو خودتو گول بزن بالا
عمرا دوست داشته باشی

ساعت20:50---31 شهريور 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

تو که رنگ سبز دوست نداشتی که بخوای بپوشی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!پاسخ: خوب دیگه؛ بالاخره ...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: